“Bu açıqlama hakimiyyətin içərisindəki parçalanmanın göstəricisidir”
10-02-2014, 12:09
Bir müddət əvvəl Milli Şuradan təmsil olunduğu partiyadan istefa verən AXCP sədrinin keçmiş müavini və
"Xalq Arzusu" Hərəkatının rəhbəri Asəf Quliyev Moderator.az-a müsahibə verib, onu oxuculara təqdim edirik:
-Milli Şuradan ilk Siz istefa verdiniz və bundan sonra istefaların ardı gəldi. Görünür, ayağınız yüngül imiş...
-Burada ayağın yüngüllüyünün məsələyə dəxli yoxdur.Əslində Milli Şuranın taleyi mən getməmişdən əvvəl də artıq bəlli idi.Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyi məslələsində problemin yaranması, Milli Şuranın öz içərisində vahid namizəd məsələsinin həll olunmasında çətinliklərin yaşanması, vahid namizədin vaxtında müəyyənləşdirilməməsi hətta seçkidən bir ay öncə bu qurumun gələcək taleyi haqqında birmənalı fikir yürütməyə imkan verirdi. Sözsüz ki, mən də bunu görürdüm və ona görə də istefa verəndən sonra müəyyən qədər əleyhimizə danışsalar da zaman-zaman proseslərin gedişində bəlli oldu ki, bizi qınayanlar tələsiblər. Təbii ki, Milli Şuranın daxilində baş verənlərin bu qurumu tezliklə çıxılmaz böhrana sürükləyəcəyini tək mən yox, çoxları görür və hətta dar çərçivədə dilə gətirirdi. Ancaq bu adamların çoxu sanki fövqəladə nəsə baş verə biləcəyi ehtimalına özlərini inandıra bilmişdilər. Mənsə hər zaman doğru bildiyim məsələdə qərar verib risk etməyi sevirəm və bu addımı atdım.
-Növella Cəfəroğlu da Strasburqdan bir xəbər gətirib ki, guya Avropa Şurasında Milli Şuranı bu gün də Rusiyanın projesi hesab edirlər...
-Bu barədə müxtəlif fikirlər var. Mən birmənalı şəkildə Milli Şuranın Rusiyanın projesi adlandırılmasını qəbul etmirəm. Sözsüz ki, 2013-cü ilin lap əvvəllərindən istər Qərbin, istərsə də Rusiya və İranın Azərbaycana münasibəti tamamilə fərqli idi. Bütün bu güclər də 2013-cü il seçkilərində özlərinə sərf edən qərarların əldə edilməsi üçün yaranmış fürsətdən maksimum bəhrələnmək üçün hərəkətə keçmişdilər. Rusiya isə xüsusilə canfəşanlıq göstərirdi. Amma bütün bu maraqlar heç də o demək deyildi ki, MŞ tam tərkibdə Rusiyanın projesi idi. Təbii ki, bu cür iddiaların meydana çıxmasında əsas amil kimi MŞ sədri Rüstəm İbrahimbəyovun Rusiyaya bağlı adam olması idi. Mənsə bu cür düşünmürəm. Əslində MŞ nın yaranması da müxalifəıtin bir uğuru idi. İlk dəfə olaraq Azərbaycan müxalifətinin demək olar ki, bütün spektrlərini əhatə edən qüvvələr bir araya gəlmişdi. Tutaq ki, buna qədər heç vaxt İslam Partiyası müxalifətin birliyidə işirak etməmişdi. Bir sözlə, orda həm sağlar vardı, həm sollar. Yəni MŞ ilk dəfə bu cür rəngarəng bir tərkibdə formalaşmışdı. İyunun sonunadək ölkədə siyasi aktivlik həddindən artıq yüksəlmişdi. Təbii ki, bu aktivliyi Azərbaycanda maraqları olan ölkələrin burdakı diplomatik nümayəndələri də görürdü, onlar da bu prosesdən öz maraqları naminə istifadə etməyə çalışırdı. Ancaq bir daha təkrar edirəm ki, MŞ-nı hər hansı bir dövlətlə əlaqələndirmək tamamilə yanlışdır. Ancaq sözsüz ki, burada Rusiyanın marağı daha çox idi və bizim də bundan xəbərimiz vardı. Digər tərəfdən, mən Rusiyanın bir “xoxan” kimi təqdimatının da əleyhinəyəm. Biz istəsək də, istəməsək də bu ölkəylə qonşuyuq, hakimiyyətdə hansı qüvvənin olmasından asılı olmayaraq biz Rusiya ilə iqtisadi cəhətdən daha sıx əlaqəliyik. Azərbaycanda hakimiyyət dəyişikliyi baş versə belə, Rusiya ilə əlaqələrin indikindən də yüksək səviyyəyə qaldırılması hər iki dövlətin maraqlarına xidmət edər. Xüsusilə də Qarabağ münaqişəsi faktoruna görə də Azərbaycan Rusiya ilə isti münasibətlərin qorunmasına məcburdur. Bu baxımdan istər iqtidarın, istərəsə də müxalifətin Rusiya ilə münasibətlərə önəm verməsində məncə qəbahət axtarmağın özü qəbahətdir. Sizə bir məqamı deyim. Seçkidən sonra iqtidar mətbuatında və telekanallarda az qala iki ay boyunca İlham Əliyevə Qərbdən, ayrı-ayrı ölkələr və beynəlxalq təşkilatlardan gələn təbrik məktubları böyük həvəslə təqdim edilirdi. O zaman həmin məntiqlə gərək iddia edək ki, İlham Əliyev Avropa və Amerikanın adamıdır, bu qüvvələrin təsiri altındadır.
-Rəsul Quliyev Cəmil Həsənliyə məsləhət görüb ki, nüfuzunu xərcləyib qurtarmadan MŞ-dan çıxıb getsin.
-Məsələyə bu cür yanaşmanı qəbul etmirəm. Tutaq ki, lap sabah Cəmil Həsənli bu qurumdan getdi. Dünya dağılmayacaq ki. Yaxud Cəmil Həsənli kənara çəkilib indikindən artıq nüfuz əldə edəcəkmi? Təbii ki, MŞ-nı xeyli tərk edənlər var və etiraf edilməlidir ki, bu qurum yaranarkən qarşısına qoyduğu o birliyi itirdi. Bu baxımdan təbii ki, MŞ əvvəlki simasından xeyli fərqli format alıb. Ancaq nə bilmək olar, ola bilər ki, MŞ bələdiyyə seçkilərində də olmasa parlament seçkilərində bu gün qarşıdurma vəziyyəində olan qüvvələrlə yenidən bir araya gələ bilsin. Bunu ötən seçki dönəmlərində dəfələrlə görmüşük və heç heyrətlənməmişik də.
-Prezident İlham Əliyevin fevralın 5-də müxalifətin ünvanına kəskin ifadələr işlədərək 9 oktaybar seçkilərinin onların sonu və rəzalətin zirvəsi adlandırması son 5 gündə medianın başlıca mövzusuna çevrilib. Artıq müxalifət anladı ki, iqtidarla müxalifət arasındakı körpü birdəfəlik yandırıldı və siyasi dialoq mövzusu gündəmdən çıxdı...
-İndiyə qədər iqtidarla müxalifət arasında körpü var idi ki, onu da yandırsınlar? Olmayan şeyi necə yandırmaq olar? Yaxud siyasi dialoq mövzusu illərdi dartışılır. Amma bu addımı atmalı olan hakimiyyətin davranışları belə düşünməyə əl yeri qoydumu bu günədək? Kimsə 93-dən üzü bəri iqtidarla müxalifət arasında siyasi dialoq adlanıdırıla biləcək bir epizod deyə bilərmi? Kİmsə 2001-ci ildə Heydər Əliyevin parlamentdəki məhşur toplantısının adını çəkə bilər. Belə düşünənləri icazə verin ciddiyə almayaq və bir daha deyirəm ki, bu hakimiyyətin kitabında siyasi dialoq termini heç vaxt olmayıb. Konkret prezidentin müxalifətin ünvanına səsləndirdiyi ittihama gəlincə isə xatırlatmaq istəyirəm ki, 2008-ci ildə də o belə məzmunda fikirlər səsləndirmişdi. Amma bütün bu fikirlərə baxmayaraq nəinki biz və dünya, elə İlham Əliyevin özü də gördü ki, 2013-cü ildə müxalifət necə böyük bir güc kimi ortaya çıxdı və onları səksəkəyə salmağı bacardı. Amma mən mətbuatdan oxudum, bəzi partiyalar deyir ki, İlham Əliyevin dediyi sözlər bizə aid deyil. Ancaq bir şeyi anlamaq lazımdır ki, YAP-dan və onları açıq dəstəkləyən bir-iki partiyadan başqa bütün partiyalar, hətta parlamentdə necə təmsil olunduqları hamıya bəlli olan şəxslər də özlərini müxalif qüvvə adlandırırlar. Onda belə çıxır ki, İlham Əliyevin bu açıqlaması, bu təhqiri Azərbaycandakı müxalif adına iddia edən bütün partiyalara yönəlik bir hərəkətdir və bu da o anlama gəlir ki, o öz hərəkətiylə bütövlükdə Azərbaycan xalqını təhqir eləyib. Hər halda bir ölkəyə rəhbərliyi öz üzərinə götürmüş şəxsin öz xalqını bu cür təhqir etməsi tamamilə yanlış bir hərəkətdir. Siyasətdə də bir davranış xətti və siyasi əxlaq normaları var. Əslində bu gün iqtidar nümunəvi bir davranış sərgiləməlidir ki, ölkədəki bütün partiyalar da bu əxlaqa uyğun hərkət etsinlər. Bizsə hər dəfə, hər seçkidən sonra müxalifətin bu cür təhqir olunmasının, aşağılanmasının şahidi oluruq. Xalq da bütün bunları və siyasi leksikonu görür və özü üçün nəticə çıxarır. Onlar ölkəyə rəhbərlik edən şəxsin öz xalqına hansı formada müraciət etdiyini görürlər. Mənə elə gəlir ki, bu, indiki hakimiyyətin əleyhinə çevriləcək bir çıxışdır. Başqa bir vacib məqam İlham Əliyevin təkcə müxalifətin ünvanına deyil, eyni zamanda öz komandasının üzvlərinə də müraciət etməsi oldu. Prezident onlara xitabən deyir ki, siz xarici qüvvələrə inanmayın, bu onun göstəricisidir ki, həm müxalifəti qorxudur, eyni zamanda da öz komandasına arxayın deyil və görünür, şübhələnir ki, kimlərinsə xarici qüvvələrlə əlaqəsi var. Bu açıqlama eyni zamanda hakimiyyətin içərisindəki parçalanmanın göstəricisidir.
-Deyəsən hakimiyyət Seçki Məcəlləsinin dəyişdirilməsiylə bağlı beynəlxalq təşkilatların tələblərinə illər sonra boyun əyməyə hazırlaşır. Sizcə hakimiyyət bu günədək inadla imtina etdiyi bu məsələdə niyə güzəştə gedir ki?
-Hələ 9 oktyabr prezident seçkilərindən öncə bu cür fikirlər daim aktual olub. Məncə hakimiyyət yalnız bir şərt daxilində buna gedəcək ki, Azərbaycanın dövlət quruluşu dəyişdirilərək parlamentli respublikaya keçilsin. Mən elə gəlir ki, 9 oktaybr İlham Əliyevin son seçkisidir. Ola bilsin ki, bununla növbəti dəfə prezident seçkisi yoluyla deyil, parlament seçkilərində çoxluğun səsini əldə edərək indiki prezidentin əsas səlahiyyətlərini əlində cəmləşdirmiş baş nazir kimi meydana çıxmaq istəyir. Əgər belə bir niyyət varsa, o zaman gözləmək olar ki, parlamentin tərkibi də genişləndirilsin, Seçki Məcəlləsi də özlərinə sərf edən şəkildə dəyişdirilsin. Amma onu da diqqətdən qaçırmaq olmaz ki, dünyada baş verən proseslər gec-tez Azərbaycanı da öz ağuşuna alacaq və sözsüz ki, bu gün Azərbaycan yaxın və uzaq qonşular üçün bir başağrısına çevrilib. Ona görə də məncə 2015-ci ildə Azərbaycana fərqli bir yanaşmanın şahidi olacağıq. Ona görə də hesab edirəm ki, İlham Əliyev Ukraynadan sonra növbənin Azərbaycana da çatdığını hesablayıb önləyici tədbir kimi bu yola əl atmağa çalışacaq ki, bu yollla bəzi siyasi pariyalardan bir-iki nəfəri parlamentə buraxmaqla demokartiya imitasiyası yaratsın və bu yolla ən azı prosesi bir qədər də yubatmağa, beləliklə də hakimiyyətinin ömrünü uzatmağa çalışsın. Amma onu da anlayırlar ki, daha dünyanı aldatmaq limitləri tükənib. İlham Əliyevin sonuncu çıxışında da onun bu narahatçılığını sezmək mümkün idi.
Geri qayıt