AKTRİSAMIZIN FACİƏSİ
24-12-2012, 12:15
"HƏYAT MƏNƏ ÇOX ACILAR YAŞADIB"
Aktrisa Dilarə Fərəcullayevanın Milli.Az-a müsahibəsi.
- Dilarə xanım, incəsənətə gəlişinizi necə xatırlayırsınız?
- Sözün düzü, evdə həkim olmağımı istəyirdilər. Amma mən incəsənətə, teatra, kinoya vurğun bir insan idim. Birtəhər valideynlərimi razı salıb sənədlərimi İncəsənət Universitetinə verdim. 1975-ci ildə Rza Təhmasibin kursuna qəbul oldum. 1979-cu ildə universiteti bitirdikdən sonra məni təyinatla Sumqayıt Dram Teatrına göndərdilər. Teatrda o vaxt baş rejissor Mərahim Fərzəlibəyov idi. O mənə “Arvadımın əri”, “Poladəridənlər” və bir çox uşaq tamaşalarında rollar vermişdi.
Səkkiz il mən bu teatrda çalışdım. Hər şey yeni başlamışdı, yaxşı gedirdi... Artıq mən ailə həyatı da qurmuşdum, övladlarım var idi. Amma onlar balaca olduqlarından məcbur oldum ki, bir müddət teatrdan ayrılıb, uşaqlarla məşğul olum. Üç ilimi uşaqlarla keçirdim, teatr üçün çox darıxırdım. Elə oldu ki, bir gün kurs yoldaşım, indi isə ən yaxın rəfiqəm olan aktrisa Nəsibə Eldarova ilə rastlaşdım, işləmək istədiyimi ona bildirdim. O isə mənə Hüseynağa Atakişiyevin Gənclər Teatrına gəlməyimi məsləhət gördü. Dedi, sən gəl, mən Hüseynağa müəllimlə danışaram, bizdə bir boş yer də olmalıdır. Nə isə, səhəri gün Gənclər Teatrına getdim. Hüseynağa müəllim Rza Təhmasibin kursunu bitirdiyimi öyrənib, elə o dəqiqə məni işə götürdü. Hüseynağa müəllim ildə beş-altı tamaşa səhnələşdirirdi. Mən bu teatra gəldiyim gündən o, Nəsibənin dublyoru rollarını mənə vermişdi. Gənclər Teatrında mən saysız-hesabsız tamaşalarda oynamışam. O günlər üçün çox darıxıram (kədərlə).
- Bu teatrdakı iş prosesi tamam fərqli idi, yoxsa indi çalışdığınız Gənc Tamaşaçılar Teatrı ilə oxşar cəhətlər var idi?
- Hüseynağa müəllimin öz dəst-xətti var idi. O bizi o vaxt səhnəyə çıxarırdı ki, artıq heç nəyə ehtiyac olmurdu. Hər bir şeyi aktyorun ixtiyarına verməyi bacarırdı. Biz səhnəyə çıxan zaman o heç nə demirdi, sadəcə, sakitcə dayanıb baxırdı.
- Bu teatrda ən yaddaqalan tamaşalar hansılar olub?
- Gənclər Teatrında elə bir tamaşa yox idi ki, indiyə kimi yadda qalmasın. Oynadığımız bütün tamaşalar bizim üçün yaddaqalan olub. Biz bir ailə kimi yaşayırdıq, intriqanın nə olduğunu bilmirdik. Hazırda çalışdığım teatrda dublyor olmaq zülmdür. Onlar deyirlər ki, əsilkar bizik. Bizdə belə şey olmayıb. Çox istəmişik ki, bir-birimizin dublyoru olaq. Hüseynağa müəllimin yoxluğu bizim üçün dərd-bəla olub. O bizim atamız, qardaşımız idi. Gənclər Teatrında “Ördək ovu” (Lyuba), “Anamın gəlinlik paltarı” (Pəri), “Xoşbəxt gün” (Qəmər nənə), “Maqbet” (cadugər), “Akter vekral” (xadimə), “Varlı qadın” (jurnalist), “İtkin ər” (Vanqa), “Qara qutu” (Mariya), “Tənha söyüd ağacı” (Zərnişan), “Ablelerin toyu” (mühasib) kimi tamaşalarda bir-birindən gözəl rollar oynamışam. Son illər isə Gənc Tamaşaçılar Teatrında “Buzovna kəndinin əhvalatları” (Xeyransa), “Oliver Tvist” (Beduin) və s. tamaşalarda çıxış edirəm.
- Sizi “Həkimlər” serialında da gördüm. Onu da deyim ki, həkim geyimi sizə çox yaraşır.
- Fikrimcə, aktyor olmaq daha şərəfli sənətdir. Aktyor olanda həkim də, müəllim də, bir sözlə, bütün sənətlərin sahibi ola bilirsən (gülür). Ümidvaram ki, seriallar bir-birinin ardınca çəkiləcək və mən də o seriallarda çəkiləcəyəm.
- Hazırda çalışdığınız yer yalnız teatrdır?
- Teatr mənim daimi çalışdığım iş yerimdir. Bundan başqa, tez-tez “Həyat varsa” serialının müxtəlif bölümlərində çəkilirəm. Serialın rejissoru Naci bəy aktyora sərbəstlik verməyi bacarır. Bizə o qədər dəyər verir ki... Bizim rejissorların çoxunda bu cəhət yoxdur. Yenə də fərq qoyanda Cənnət xanım ideal rejissordur. Cənnət xanıma həm bir insan kimi, həm də bir rejissor kimi çox hörmət bəsləyirəm.
- Xaraktercə sizə yaxın olan obrazlar hansılardır?
- Sonuncu dəfə mənə bir filmdə qəddar qaynana rolunu verdilər. Ssenarini oxudum, amma oynamaq istəmirdim. Ona görə yox ki, mənfi roldur. Sadəcə, tamaşaçıların yaddaşında zalım, qəddar qaynana kimi qalmaqdan qorxurdum. Bu obrazı oynayandan sonra hiss etdim ki, istər qonşular, istərsə də yolda mənə başqa cür baxırlar (gülür). Amma deyilənə görə, pis alınmayıb.
- Dilarə xanım, gözləriniz niyə qəmlidir?
- Keçən dəfə də Facebook-da bir qadın bu sualı mənə verdi. Yəqin ki, səbəb var. Həyat mənə çox acılar yaşadıb. İyirmi günün içində bacı və qardaşımı itirmişəm. Ancaq mən çox möhkəm insanam. Mənə elə gəlir ki, o hadisələr olmasaydı, bəlkə heç qocalmazdım. Bu gün məni yaşadan oğullarımdır. Uşaqlarım həmişə mənim dostlarım olublar. Gəncləri çox sevirəm, onları başa düşürəm. İnanın, teatrımızda da gənclər bir rol alanda çox sevinirəm.
- Bildiyimə görə, ailənizdə hamı incəsənət ilə məşğuldur...
- Yoldaşım dövlət televiziyasında uzun müddət müxbir, baş redaktor işləyib. Oğlumun biri müğənni, o biri isə rejissordur. Uşaq olarkən onlar da elə mənimlə teatra gəlib-gedirdilər. Həmişə böyük oğluma deyirdim ki, sənə görə mən bir çox filmlərə gedə bilməmişəm, imtina etmişəm. Deyirdi ki, darıxma, rejissor olub, səni öz filmimə çəkəcəyəm (gülür). Allah hamının balasını saxlasın, kiçik oğlumun da bir qızı var. Yaxınlarım mənim hər şeyimdir, həyatda onlara görə yaşayıram.
- Dünya klassiklərinin əsərlərini oxumağa vaxtınız olur?
- Sözün düzü, indi vaxtım yoxdur, amma mütaliə etməyi sevirəm. İstəyirəm yenidən başlayım. Mənim kiçik oğlumun həyat yoldaşı yapon dramaturgiyası ilə maraqlanır, həkim olmasına baxmayaraq, çox gözəl ssenarilər yazır. Gəlinimin maraqlı kitab kolleksiyası var, yəqin ki, kitab üçün ona müraciət edəcəyəm (gülür).
- Qarşıdan Yeni il gəlir. Necə qarşılayacaqsınız?
- Həmişə uşaqlarımla keçirirdim. Bu il isə məni qoyub qaçıblar. Elə ona görə də gec evləndirdim onları (gülür). Yoldaşımın ümidinə qalmışam (gülür). Yeni ilə kimi gəlməsələr, yəqin ki, yoldaşımla tək keçirəcəyik bayramı.
- Həyatınızın hansı illərini yenidən yaşamaq istərdiniz?
- Çox yox, amma 1997-ci ildən 2002-ci illərə yenidən qayıtmaq istərdim. Həyatımda dəyişiklik etmək üçün yox, sadəcə istərdim ki, itirdiyim yaxınlarım yanımda olsunlar. Həmişə yaxşı, pis günümdə həyatda itirdiyim insanlar gözümün önünə gəlirlər. Onlardan biri də Hüseynağa müəllimdir. Bu gün Hüseynağanın qoxusunu həyat yoldaşı Nəsibədən alıram. Biz 17 yaşından, tələbəlik illərindən bir yerdəyik. Allah ona can sağlığı versin, bundan sonra da birgə olaq. Sənət elə bir şeydir ki, insan daim axtarışdadır. Bundan sonra da gözəl filmlərdə, teatrda isə maraqlı obrazlarda çıxış etmək istəyirəm.
Geri qayıt